Badanie wykonuje się w celu rozpoznania zawału serca i podczas kontrolowania skuteczności leczenia zawału lekami fibrynolitycznymi (rozpuszczającymi zakrzep).

Badanie wykonuje się w przypadku bólu w klatce piersiowej lub innych objawów zawału serca.

Próbka krwi pobierana jest z żyły łokciowej.

Nie.

CK-MB jest jedną z trzech form (izoenzymów) kinazy kreatynowej (CK). CK-MB znajduje się głównie w komórkach mięśnia sercowego, a jego aktywność we krwi rośnie w przypadku uszkodzenia tych komórek.

Aktywność CK-MB, oraz CK, oznacza się u osób z bólem w klatce piersiowej w celu potwierdzenie zawału serca. Całkowita aktywność CK może wskazywać na uszkodzenie mięśnia serca albo mięśni szkieletowych, a CK-MB pozwala zróżnicować te dwa stany.

Po rozpoznaniu zawału serca i wdrożeniu leczenia lekami '' rozpuszczającymi" zakrzep (fibrynolitycznymi), kilkakrotne pomiary aktywności CK-MB we krwi pozwalają lekarzowi zazwyczaj stwierdzić, czy leczenie jest skuteczne, bowiem rozpuszczaniu zakrzepu towarzyszy najpierw wzrost, a następnie szybki spadek aktywności CK-MB.

Oznaczenie CK-MB zleca się zwykle razem z całkowitym CK u osób z bólem w klatce piersiowej, aby sprawdzić, czy przyczyną bólu jest zawał serca. Można też zlecić CK-MB w przypadku podwyższonej aktywności CK, aby zróżnicować między uszkodzeniem serca a uszkodzeniem mięśni szkieletowych.

Zwiększenie CK-MB stwierdza się zwykle u pacjentów z zawałem serca po 3-4 godzinach od wystąpienia bólu w klatce piersiowej. Stężenie CK-MB osiąga maksimum po 18-24 godzinach a wraca do wartości prawidłowych w ciągu 72 godzin.

Mimo, iż oznaczanie CK-MB jest bardzo dobrym testem zostało w dużej mierze zastąpione przez oznaczenie troponiny, która jest bardziej swoistym wskaźnikiem uszkodzenia mięśnia serca.

Jeśli aktywność CK-MB jest podwyższona i wynosi ponad 5% całkowitej aktywności CK można rozpoznać zawał mięśnia sercowego. Wysoka aktywność CK przy niskiej wartości CK-MB wskazuje na uszkodzenie mięśni szkieletowych.

‍

Ciężkie uszkodzenie mięśni szkieletowych może prowadzić do wzrostu CK-MB powyżej prawidłowego poziomu. Jeśli lekarz podejrzewa uszkodzenie zarówno mięśnia serca, jak i mięśni szkieletowych, lepszym badaniem służącym do rozpoznania zawału serca jest oznaczenie troponiny. Nadmierny wysiłek również może prowadzić do wzrostu aktywności zarówno CK jak i CK-MB.

Czasami u osób z dusznością mięśnie klatki piersiowej wykonują duży wysiłek, a ponieważ zawierają one więcej CK-MB niż inne mięśnie szkieletowe, to u tych pacjentów może dojść do wzrostu aktywności CK-MB we krwi.

U osób z niewydolnością nerek bez objawów zawału serca aktywność CK-MB również może wzrastać.

Wzrost aktywności CK-MB - podobny jak w zawale - może w rzadkich przypadkach być związany z przewlekłymi chorobami mięśni, niskim stężeniem hormonów tarczycy (T3, T4) i TSH oraz z nadużywaniem alkoholu.

1. Co oznacza zawał serca?

Zawał serca oznacza, że część komórek mięśnia sercowego uległa martwicy na skutek przedłużającego się niedokrwienia spowodowanego zamknięciem naczynia wieńcowego w następstwie toczącego się procesu miażdżycowego. Zwykle pierwszym objawem zawału jest duży ból lub ucisk w klatce piersiowej, często promieniujący do szyi lub lewego ramienia. Może mu towarzyszyć uczucie duszności, osłabienie i zimne poty.

2. Czy ból w klatce piersiowej zawsze oznacza zawał serca?

Ból w klatce piersiowej może powodować wiele innych przyczyn i nie zawsze można określić, czy pacjent ma zawał serca, biorąc pod uwagę tylko charakter bólu. Wiele osób może odczuwać ból w klatce piersiowej z powodu skurczu mięśni klatki piersiowej; ból występuje też w niektórych chorobach płuc. Ból w klatce piersiowej może być sygnałem ostrzegawczym związanym z miażdżycą tętnic wieńcowych (w chorobie niedokrwiennej serca). Taki ból, który występuje w czasie wysiłku fizycznego, cięższej pracy lub w związku ze stresem, trwa kilka minut i ustępuje po odpoczynku, nazywamy bólem dusznicowym. Jeśli ból trwa dłużej niż kilka minut, a szczególnie jeśli występuje w czasie spoczynku, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną.

3. Jakie inne badania laboratoryjne wykonuje się w przypadku zawału serca?

Lekarze zwykle wykorzystują kilka badań laboratoryjnych, aby stwierdzić, czy pacjent ma zawał serca. Troponina jest uważana za najbardziej dokładny test; kolejnym dobrym badaniem jest izoenzym sercowy CK (CK-MB). Testy te pozwalają wykryć uszkodzenie komórek mięśnia sercowego, nawet jeśli nie ma innych dowodów zawału serca (np. charakterystycznych zmian w zapisie EKG). Mioglobina i CK rosną niemal zawsze u pacjentów z zawałem serca, ale są to badania mniej swoiste - również inne choroby mogą powodować wysokie wyniki tych oznaczeń.

4. Co należy zrobić, jeżeli podejrzewam, że mam zawał serca?

Jeśli ból w klatce piersiowej trwa dłużej, a szczególnie, jeśli nie mija po odpoczynku, albo - u pacjentów ze zdiagnozowaną dusznicą bolesną - nie mija po zażyciu leków, powinno się natychmiast wezwać pomoc medyczną. W wielu przypadkach pacjenci z zawałem serca umierają zanim zdążą wezwać pomoc medyczną lub zanim zostaną przyjęci na oddział intensywnej opieki medycznej.

‍

Linki na stronie:

Choroby: choroba serca          

Linki do stron obcojęzycznych:

American Heart Association
‍National Heart, Lung and Blood Institute: Heart and Vascular Diseases