Stan charakteryzujący się nadmiernym wytwarzaniem hormonu przytarczyc (parathormonu, PTH), który kontroluje stężenie wapnia i fosforanu we krwi oraz zawartość wapnia w kościach. W pierwotnej nadczynności przytarczyc stężenie wapnia we krwi jest wysokie, a stężenie fosforanu niskie, czasem powstają kamienie nerkowe. Wtórna nadczynność jest spowodowana niskim stężeniem wapnia lub witaminy D lub też wysokim stężeniem fosforanu; często przyczyną jest przewlekła choroba nerek. Nadczynność przytarczyc, niezależnie od przyczyn jej występowania, może spowodować rozwój osteoporozy oraz ból kości.