‍

31 grudnia 2019r. Chiny poinformowały Światową Organizację Zdrowia (WHO) o przypadkach wystąpienia zapalenia płuc spowodowanego przez nowy koronawirus, obecnie oznaczony numerem 2019-nCoV, w mieście Wuhan w prowincji Hubei. Rosnąca liczba zgonów z tego tytułu stanowi bardzo istotne wyzwanie w zakresie zarządzania ochroną zdrowia.

7 stycznia Chiny szybko wyizolowały nowego koronawirusa, a 3 dni później przekazały społeczności międzynarodowej dane dotyczące jego genomu. Od tej pory w tym kraju odnotowano rosnącą liczbę zachorowań i zgonów, po części związanych z szerszym zakresem wykonywanych badań diagnostycznych w miarę wzrastania świadomości epidemii.  Organy ochrony zdrowia wykryły dowody na przenoszenie choroby poprzez łańcuch 4 „generacji” (osoba, która zaraziła się ze źródła pozaludzkiego, zaraża następną osobę, która zaraża 3. osobę, a 3. osoba zaraża jeszcze kolejną) co sugeruje, że choroba nadal aktywnie przenosi się pomiędzy ludźmi. Uważa się, że okres inkubacji 2019-nCoV wynosi 2 do 14 dni, podczas których może dochodzić do zarażania przez chorego (nosiciela wirusa), u którego nie występują objawy.

W wielu krajach, takich jak Australia, Kambodża, Kanada, Francja, Niemcy, Japonia, Nepal, Singapur, Korea Południowa, Tajwan, Tajlandia, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Stany Zjednoczone i Wietnam, potwierdzono przypadki zachorowań u osób podróżujących. Pierwszym krajem poza Chinami, w którym doszło do przeniesienia wirusa z człowieka na człowieka jest Wietnam. Istnieją jednak ogromne problemy  związane z precyzyjnym określeniem ryzyka, w tym potwierdzeniem źródła odzwierzęcego, sprawności przenoszenia się, dokładnego opisu objawów klinicznych oraz zakresu natężenia choroby i przypadków zgonów.

Na dzień 5 lutego 2020 r. odnotowano ponad 20 500 potwierdzonych przypadków zachorować i ponad 420 zgonów.

‍

Więcej na ten temat można przeczytać w artykule Nowy koronawirus pochodzący z miasta Wuhan w Chinach stanowi wyzwanie dla zarządzania ochroną zdrowia na poziomie światowym.

‍